Szczepienie się przeciwko grypie to więcej niż tylko sezonowa ochrona przed infekcją. Szczepionka w znacznym stopniu zmniejsza ciężki przebieg choroby, potrzebę hospitalizacji, a także ryzyko powikłań i śmierci.
Szczepienie przeciwko grypie stanowi ważny element profilaktyki zdrowotnej. Nawet jeśli nie udało się nam zaszczepić wczesną jesienią warto to zrobić także później. W ten sposób nie tylko chronimy się przed ciężkim przebiegiem choroby, wystąpieniem powikłań, koniecznością przyjmowania antybiotyku czy leczenia w szpitalu, ale przede wszystkim radykalnie zmniejszamy ryzyko śmierci z powodu m.in. zawału serca, udaru czy innej dowolnej przyczyny w danym sezonie infekcyjnym
– przestrzega lek. Agnieszka Motyl, dyrektor działu jakości i standardów medycznych w Medicover, epidemiolożka i specjalistka medycyny rodzinnej.
Liczby te tylko potwierdzają, że przechorowanie grypy skutkuje nie tylko wystąpieniem wczesnych i znanych nam powikłań, takich jak zapalenia oskrzeli, płuc czy mięśnia sercowego. Może też pociągać za sobą odległe następstwa zdrowotne, które nie zawsze łączymy z przebytą infekcją. By tak się nie stało należy się raz do roku szczepić
– dodaje lek. Agnieszka Motyl.
Szczepionka przeciwko grypie jest produktem medycznym, przeznaczonym dla pacjentów powyżej 6 miesiąca życia, którego podanie, podobnie jak podanie leku, może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych. Wszystkie działania niepożądane produktów leczniczych należy zgłaszać do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel. (22) 492-13-01, fax (22) 492-13-09, zgodnie z zasadami monitorowani bezpieczeństwa produktów leczniczych lub do podmiotu odpowiedzialnego za produkt, którego zgłoszenie dotyczy. Formularz zgłoszenia niepożądanego działania produktu leczniczego dostępny jest na stronie Urzędu www.urpl.gov.pl. Treści zamieszczone w materiale mają wyłącznie charakter informacyjny, nie mogą być traktowane jako forma konsultacji medycznej i nie mogą zastąpić konsultacji lekarza, do którego należy ostateczna decyzja o sposobie i zakresie stosowanego leczenia.
